De laatste dagen in Namibië

Na de mooie ochtend in Kolmanskop reden we diezelfde dag naar de omgeving van Keetmanshoop om daar te overnachten tussen de kokerbomen. De volgende dag reden we door naar Zuid-Afrika, in de hoop nog een luipaard te kunnen zien in het Kalahari National Park. In het wild hebben we ze helaas niet gezien, wel bij de overnachtingsplek bij Keetmanshoop.
In het Kalaghadi Transfrontier Park zoals het officieel heet en delen van Namibië, Botswana als Zuid-Afrika bestrijkt had het helaas een paar dagen voor onze aankomst geregend waardoor er nog maar weinig dieren te zien waren, maar wel veel leeuwen dus dat was toch nog een waardig einde. Na hier nog een paar dagen gezeten te hebben zijn we weer richting Windhoek gereden vanwaar onze terugvlucht ging. Na nog een dag souvenirs kopen en de auto schoon maken was het tijd om de terugvlucht te nemen. Na veel problemen met een stoel met meer beenruimte te krijgen en een lange vertraging vanwege de sneeuw (!!!) kwamen we uiteindelijk op Dusseldorf aan waar mijn goede vriend Maarten al 4 uur op ons stond te wachten. En dat was het einde van een prachtige afwisselende en indrukwekkende vakantie in een land dat we absoluut iedereen kunnen aanraden!

De laatste serie foto's van deze reis:

Verlaten mijndorpje Kolmanskop

Dit verlaten mijndorp heeft een korte maar krachtige bloeiperiode meegemaakt toen er in de regio van Luderitz veel diamanten gevonden werden. Kolmanskop werd binnen korte tijd opgebouwd en met Duitse standaarden, grondig dus. Het dorp heeft een tijdlang onderkomens geboden aan de mijnwerkers. De reisorganisatie Allovertours schrijft er het volgende over:

Een paar kilometer landinwaarts vanaf Luderitz vind je Kolmanskop (ofwel Kolmanskuppe): ‘boom town' dat een spookstadje werd. Begin 20ste eeuw lagen de diamanten hier letterlijk voor het oprapen. Om de diamantmijn heen werden huizen gebouwd, en zelfs een casino en een kegelbaan. Maar er rustte geen zegen op dit dorp. De watertoevoer was een groot probleem en de Namib woestijn rukte op. Na de Eerste Wereldoorlog stortte de markt in en toen in de jaren dertig de productie afnam, werd de mijnbouw verplaatst naar Oranjemund. De huizen werden onder het zand bedolven, maar zijn sindsdien grotendeels uitgegraven. Toch blijft de woestijn oprukken en loop je hier tot je knieën in het zand door een huis.


En juist dat oprukkende zand maakt dit stadje enorm fotogeniek. Wij stonden daarom bij het eerste zonlicht aan de poort om dat te gaan bekijken:

Ballonvaart boven Sossusvlei

Het hoogtepunt van deze vakantie was de volgende ochtend. Patricia en ik hadden een ballonvaart geboekt boven de zandduinen en rivierbedding in de omgeving van Sesriem en Sossusvlei. Heel vroeg in de ochtend werden we door een busje opgehaald om naar het vertrekpunt gebracht te worden. Daar aangekomen waren de twee ballonnen al voor zover klaar en konden we bijna gelijk instappen. Onze piloot hield een kort praatje en op het moment dat de zon opkwam stegen we op. Het was een prachtige ervaring met een heerlijke stilte om ons heen en een fantastisch uitzicht over dit bijzondere landschap. Er was zelfs ochtendmist waardoor het landschap een mystieke uitstraling kreeg en nog fotogenieker oogde. Na ruim een uur gevlogen te hebben landden we en kregen we ter plekke een zeer goed verzorgd champagne ontbijt, midden in het landschap. Heerlijk!

Deze fantastische ochtend leverde de volgende foto's op: