Na deze succesvolle dagen besloten om te reizen naar het punt waar onze origineel gekozen tocht zou eindigen, namelijk Courmayeur, om vanuit daar een paar dagen op de route 'terug' te lopen. Uit de beschrijving bleek dat dit een paar mooie dagen waren. Omdat we niet met een zware rugzak wilden lopen besloten om voor drie nachten hutten te reserveren. Nadat gedaan te hebben in de buurt van Courmayeur (wat wij overigens geen aanrader vinden, beetje te elitair dorp) op een camping gestaan.
De volgende ochtend met prachtig weer vertrokken. Ook nu stond weer eerst een pittig stuk stijgen op het programma met daarna een vlak stuk erna. Zwetend vanwege het warme weer kwamen we boven waar we op de bekende route Tour de Mont Blanc kwamen. Direct was het drukker. Met een schitterend uitzicht op de Mont Blanc en de Grand Jerasse liepen we in een lekker tempo naar de hut toe. Deze hut Walter Bonatti (absoluut WEL een aanrader) was meer een berghotel dan berghut met uiterst vriendelijk personeel, een eigen kamer voor ons twee, heerlijk eten en een werkelijk fantastisch uitzicht op de twee bovengenoemde bergen. Dit was genieten!
De dag erop wilden we als dagtocht naar de Col de Malatra lopen, het hoogtepunt van de Alta Via 1. Met lichte bepakking liepen we door een komdal met steile bergwanden om ons heen. Na weer de nodige hoogtemeters overbrugd te hebben kwamen we vlak bij de col aan. Vanuit hier hadden we inderdaad het mooiste uitzicht van deze vakantie. Mooier hadden we het nog niet gehad. Daarom lekker rustig geluncht en optimaal het uitzicht in ons opgenomen. Uiteraard ook aardig wat foto's gemaakt. Daarna weer het stuk terug om nogmaals van de uitstekende hut te genieten.
Vandaag wilden we via een alternatieve route naar de hut Bertone lopen. Hiervoor moesten we eerst een stukje teruglopen en daarna een ander dal inlopen. Dit leek erg op het dal van gisteren maar dan in een wat kleinere versie. Aan het eind van het dal hadden we nog een laatste pittige klim voor de boeg om naar 2800 meter te gaan. Ook hier zaten we op de Tour de Mont Blanc en was het dus opvallend druk met andere wandelaars. Bovenop gekomen was het gelukkig opeens rustig en zag Patricia per toeval twee enorme roofvogels door het dal zweven. We hebben ze wel 10 minuten kunnen volgen en kwamen ze zelfs dichtbij genoeg om ze met de normale lenzen te fotograferen. Het lijkt me niet nodig om nogmaals te zeggen dat ik de keuze voor het thuislaten van de telelens vervloekte. Na een laatste afdaling kwamen we bij de hut Bertone uit die toch wel echt minder was dan Walter Bonatti.
Toen ik 's ochtends wakker werd zag ik buiten een heerlijk ochtendzonnetje boven de toppen uitkomen met een prachtige laag wolken / mist rondom de bergen. Snel dus naar buiten om de laatste mooie foto's van deze vakantie te maken voordat we terug zouden lopen naar de auto om vervolgens in twee dagen naar huis te rijden. Gelukkig hadden we de foto's nog:
